punja bapu paredi

🚩 *पुंजा बापु पारेडी*🚩
कनडा डुंगर नी आथे गीर नी फणच अडाबीड वनराईने वींटाळी पथरायेलो प्रदेश आवळ, बावळ ने बोरडी अने साग सीसमना वृक्षोना घटाटोप अंधारामा सूरज ना तेज डोकीया करे, आवी गहेरी अने गीच वनराईओमा करमदीना युवानी छत्रीमा गीरना सिंहो मारण करीने घेनमा घोरता मारणना घेन उतारता कवचित धुरका करी डूंगराओमा पडघाना पडछंदा गजावे सूरजना तेज ने ढांकती घटाटोप वनराईओमा नीलगाय, जरख, दिपडा, दंताणा, काटाभुंड, हरणाना निवासथी मढेला वनने छेडे चांदरवाडी गामने पादरे खळखळ वहेती मेगळ नदीऐ सांज ढळता डणकु देता सावजो पाणी पीवा आवे.
ऐवा शौर्यथी नितरता चांदरवाडीमा पुंजा पारेडी महीया दरबारना शौर्य छलकाय अने पुंजा दरबारनी छायामा गामडाना खेडूतो निर्भय बनीने वगडा विंधता खेती करे.
पुंजा बापु मूळ तो प्रभास पाटण परगणामा आवेल कुकरास गामना गरसीया दरबार गोरखमढीना गोरखधूणे नानपणथी बेसणा ऐटले संत साधुना सतसंगी त्यागव्रुती वाळा होवाथी संसारना एंचळा ओढी संसारयोगी कहीऐ तो यथार्थ गणाय.
कोई समय नी प्रशंग वेळाऐ कुटुंब कलेशथी कंटाळी, मारा तारानी मोहजाळ छोडी गरासनो त्याग करी अलेखने आराधवा पोताना घर परिवारने साथे लई गीरनी वनराईओ मा विंटळायेला चांदरवाडी गाममा आवी वस्या. अंगे बळुका, अंतरमा संत साधुना सेव्य ऐटले निति अने नेकटेकमा अडग, ह्रदय पर महीया राजपुती खमीर नीतरे.आम खमीरवंता अने साधुना सतसंगी पुंजा बापु पारेडीने चांदरवाडी गामना लोकोऐ सन्मानी गामना वडेरा मुखी बनाव्या. धीमे धीमे वसवाट करता पुंजाबापु महीया दरबारे खेतीनी जमीन वसावी गीरासनु बिरुद मेळव्यु.
एक दिवस सांज ढळता गामनी पछीते थोरनी वाडना आडमा बेठेला बकराना वाघ पर दीपडाऐ लांबी छलांग मारी बे बकरानु मारण करी लांबी छलांगे नाशी गयो. गाममा बुमराण थई पण दीपडा पाछळ दोडता दिपडा हाथ आवे नही. कदाच कोई जाड उपर उंधा पगे चडी जाय तो पाछळ पडेला माणसनु पण भक्षण करी माणसनु लोही चाखी जाय. ऐटले पुंजा पारेडी महीया दरबारे रबारीने सलाह आपी के काले सांज पहेला एक बकराने हाथलीया थोरनी वाडथी थोडे छेटे बाँधी देजे ऐटले दिपडाने पुरो करशु.
दरबार शिकारना शोखीन होय ऐटले पुंजा बापु पासे बंदूक हशे, ऐवु धारीने रबारीऐ बीजा दिवसनी सांज पहेला दरबार ना कहेवा प्रमाणे वाघनी बहार एक बकरु बाँधीने पुंजा बापुने समाचार आपवा गयो. समाचार सांभळी पुंजा बापुऐ भेंठवाळी जमैयो भेंठमा भरावी कडीयाळी डांग लई रबारी साथे गामनी पछीते बकरानी वाघ पासे गया. गाममा पण वात फेलायेली के, पुंजा बापु दिपडानो शिकार करवाना छे ऐटले पुंजा बापु पाछळ पटेल जुवानीया बापुनो शिकार जोवा गयेला, महीया पुंजा दरबारे जोवा आवेल पटेल जुवानोने जाड उपर चडी शिकार जोवानु कहेता सौ जाड उपर चडी बेसी गया. रबारी बकराना वाघमा गोफण लई बेसी गयो. पुंजा बापु बांधेल बकराथी दुर आवेल हाथलीया थोर आडा जइने बेठा.
सांज ढळी,गई काले मळेल बकराना मारणनी आशाऐ मारण करवा दीपडो बिलाडीनी छुपी चाले आवता प्रथम बकराथी दूर उभो रही चारे दिशामा नजर करतो थंभी गयो. एज क्षणे थोर पछवाडेथी पुंजाबापुऐ छलांग मारी दीपडानो पाछलो डाबो पग पकडी ऊँचो उलाळी जेम कपडू जांटके तेम पछाड्यो. एक, बे, त्रण अने चोथी वार ऊँचो उलाळता दीपडाने जांपटीने पछाडता दीपडाना राम रमी गया. जाड परथी पटेल जुवानो अने वाघमाथी रबारी पुंजा दरबार पासे आव्या तेमना बाहुबळ पर अवाक बनी बापूने धन्यवाद आपता तारोडीयाना जांखा अंजवाळे सहु गाममा आव्या. बीजा दिवसे सवारमा ज चांदरवाडी गाममा पुंजा बापुना पराक्रमनी वात फेलाई अने सौ पुंजा बापुना वखाण करता तेनी डेली पर दोढी पर आवी पारेडी महीया दरबारने धन्यवाद आपता तेना बाहुबळना वखाण करी पोरसता.
एक दीपडाना मारण थी पुंजा बापु ने दीपडा मारवानो नाद लाग्यो. चोर पगे आवी लोकोना जानमालने नुकशान करता सिम वगडा वेठता खेडूतो दीपडाओना त्रासथी थरथरे. गामनी बेन दिकरीओ के ववारुओ खेतर वाडीये भात देवा जता बीऐ, ऐटले प्रथम दीपडाना त्रास माथी गामडानी प्रजाने छोडाववा रढ जागी अने पांच छ वरसमा दीपडानु निकंदन काढता पुंजा बापु पारेडी महीया दरबार दीपडीया बापुने नामे ओळखावा लाग्या.
पुंजा बापु दीपडीया दीपडाना काळ होवा छता समडीओना चाहक हता. रोज डेलीऐ बेसे, त्यारे समडीओ आवे, ऐटले पुंजा बापु घंउना लोटमा गोळ मेळवीने बनावेली बोर जेवडी गोळीओ हाथमा राखे. हथेळी उघाडे अने समडीओ बापु ना माथापर खंभा परथी उतरी हथेळीमा राखेली गोळीओ चांचमा उपाडी ने खाय. समडीओ दरबारना माथा पर अने खंभा के कांडा उपर बेसता दरबार तेनो गर्व अनुभवे.त्यारे गाम लोको आश्चर्य अनुभवता कोई समडीया बापु कहीने बोलावता दरबारनी अजायबी ना वखाण पण करे.
श्रावण महिनानी अंधारी चोथनो दिवस पुंजा बापु नी डेलीनी दोढी पर डायरामा होकानी सट गगडावे छे. डेली नी बहारथी अवाज आव्यो, "जोष जोवरावो कोई जोष" अवाज सांभळी डायरा माथी पटेलो जोषी मा'राज ने बोलावे छे. एटले जोषी मा'राज दोढी पर डायरामा आवी पोतानी बेठक जमावता पुंजा बापुने जय माताजी करे छे.
डायरा माथी पटेलो पुंजा दरबारने जोष जोवराववा आग्रह करता पुंजा बापु जवाब वाळे छे, जनम टाणे जोष तो विधाता लखी गया एमा क्या मिथ्या थावानी छे.
तोय बापु जागता नर जीवे, भाग्यमा आवरण आवे ऐना निवारण पण शाष्त्रमा लख्या छे ठाकर माराज तमारा बावळाना बळ अखंड राखे, हवे तमे एकला डेलीना दरबार नथी पण गामनी प्रजानाय दरबार छो, हवे तमे अमारा छो एटले अमारोय हक्क लागे बापु, कहेता पटेले पोतानो आग्रह जारी राख्यो.
एटले पटेलोना आग्रहे पुंजा बापु ऐ जमणा हाथनी हथेळी चती करीने देखाडी.जोषी माराजे हाथनी रेखाओ तुंटती जोइने कह्यु, के तमे तो दीपडीया दरबार ! दु:ख न लगाडो तो कहु, दरबार कहे, जोषी जोष वंचाई इ कही दो, होनी अनहोनी कोईथी थाती नथी.
जोषी माराजे क्षोभ अनुभवता पुंजा बापुनु भविष्य भांखता कह्यु के बापु दीपडा केटला मार्या इ तमे जाणो, पण सो मो दीपडो तमारो काळ बनशे. जो सो मो दीपडो न मारो तो सातम आठमना थयेला खाई शकशो.
पुंजा बापु हसी पडता बोल्या, जोषी माराज नवाणु दीपडाऐ आंकडो पुग्यो छे. सो मो आंकडो एकज बाकी छे हुं, महियो पारेडी दरबार छु रणशींगा वागे त्यारे क्षत्रिय जाल्यो न रहे, ऐना खमीर हाथ न रये पण सो मो दीपडो मार्ये न मरू तो ?
जोषी माराज कहे दरबार जेम तमे क्षत्रिय छो, एम हुं ब्राम्हण छु. मारी विद्या खोटी पडे तो तमारी तलवार नो झांटको खावा आवीश.
वात वटे चडी.पुंजा बापुऐ फेंसलो करता कही दिधु, जोषी माराज तमारा जोष साचा ठरे तो मारा गरास माथी वीश विघा आपु,  पण जोष खोटा पडये,मारे ब्रम्ह हत्या वहोरवी पडशे याद राखजो. अने जोषी माराजे विदाय लीधी.
रांधण छठना घरोघर मा चुला चेतव्या छे. सातम ना चुला ठारवा आगली राते घरघर मा ढेबरा -थयेला चोडवाय छे.अने गाममा गोकीरो थयो. आथमणी दशेथी सिंह आव्याना वावडे गाममा रीडीया रमण उठ्यु. गामना जुवानीया अने पीढ पटेलीयाओ कडीयाळी डांगो अने खपारीओ लईने बहार नीकळया चांदरवाडी मा सोंपो पडी गयो. त्यारे पुंजा महीया पारेडी रोक्या रोकाणा नही,महीयो न जाय तो जनेताना दूध लाजी मरे. कहेता घोडीऐ पलाण करता एकएडे पवन वेगी चाल पकडी गामनी आथमणी दिशामा पटेलीयाना हांकला पडकारा सांभळी घोडीने वाळे छे. अने धारपर छिंडामा छुपाईने बेठेला दीपडाऐ काळ बनीने छलांग मारी घोडी उपर अने पुंजा बापु दरबारनी पीठ पाछळथी गरदन पर नोर भरावी चामडा साथे मांसना लोचा काढी नाख्या. मरता मरता पुंजा बापुऐ पोताना श्वासने थंभावी दीपडानी गरदन पर जमैया ना त्रण घा मारी दीपडाने धरती पर ढाळी, पोते पण ढळी पडया.

( *चांदरवाडी गामनी बहार दूर धार उपर पुंजा बापु पारेडी महीय दरबारनो सिंदूरियो पाळीयो तेना वीरत्व खमीरनी साक्षी पुरतो अस्तित्व धरावे छे*)