पीर नो ढोलीयो

🚩     पीर नो ढोलीयो     🚩

आजथी चारसो वर्ष पहेला ज्यारे जुनागढ ना सुबा तातारखाने महिया दरबारो ने सोरठ मा आमंत्र्या त्यारे दयातर शाखा ना महिया वासा दरबारे मेंदरडानी गीर ना लूंटाराओने डामवा अणीयारा गाम वसाव्यु. अणीयारा गामनी पछीते आजुबाजुमा नोंजणवाव,ध्राबावड,अजाब,प्रांसली,शेरगढ,रंगपुर,कणेरी,केशोदनी दिशामा महिया दरबारो ना जिवाई अने गीरास भोगवटाना गामो हता.
अणीयारामा ऐ समये वरजांग दयातर दरबार पोताना गीरासनी जमीन पर जाती खेड करे. उंडा दातवाणी कसदार जमीननी उजळी खेड दरसाल सवाई उपज निपजावे. आम वरजांग दरबार नी मोटी डेली कहेवाय. गीर पंथकमाथी लूंट करवा आवता लूंटाराओने वरजांग बापू ऐ वीरत्व ना पाणी बतावी अणीयारा नी सीमनी बहार काढी मुक्या हता.ऐटले अणीयारा ना खेडूतो निर्भय बनी खेती करता. गाममा पण वरजांग बापुनो मान मतरबो अने आमन्या सहु रखता हता.
वरजांग बापू पीढ वस्ताऐ पंहोचता संसार नी माया छोडीने टुंकी बिमारीऐ उज्जवळ पंथना अनुगामी थया. वरजांग दयातर महिया दरबार ना छ दिकराओऐ जात खेतीनु काम उपाड्यू. वरस मा त्रण त्रण वार हणाया फेरवी उंडा तळनी माटी उथलावी, उपर पाथरेला ढेफा रोडा रांप अने दांती फेरवी भांगे अने खेतीनी जमीन पासादार राखे. कोई ढेफा रही जाय तो हळना ठपकारा मारी भांगे अने खेतरने लिसा लपाट बनावी दर वर्षे चास बदलावे.
वरजांग बापूना देह विलोय पछी लूंटाराओनी रंजाड वधी पण अणीयारानी सीम पर वरजांग बापू जता तेना छये दिकराओना रखोपानी राडथी अणीयारानी सीम वगडा अभय रहे. कोई कोई वार सिंहना टोणा गामना पादर सुधी चडी आवे त्यारे हांकला पडकार करी सिंहो ने भगाडी मुके. आम गामनी वस्ती सिंह अने जंगली जानवरो थी टेवायेली हती.
ऐ समयमा कुतीयाणा पंथक ना कंटोल गामना सैयदोनी राड, सोरठना गामडाओने ध्रुजावे. लूंटफाट करी पेट भरवानो ऐनो धंधो, सैयदनी जात ऐटले इस्लामी राजना रखवाळ मले. आम छताये सैयदो हिन्दुओना ज गामडा लुंटीने धमरोणे. हिन्दु खेडूतोनी राजमा फरियाद जाय. राजना अमलदारो सैयदोना नाम पडता आवती फरियादोने कचरा पेटी मा ठालवे अने खेडूतोने मीठा आश्वासनो आपी विदाय करे. मुसलमानी राजनी मीठी छाँया सैयदो   उपर होवाथी खेडूत प्रजा कंटोलना सैयदोथी थरथरे अने खसीने मारग आपे. सैयदो पण हिन्दु राज्यना गामडाओ धमरोणी इस्लामी राजनी हदमा घुसी जई निर्भय बनता.
ऐ समय मा मेंदरडामा काठी दरबारोनो राज्य अमल हतो. मेंदरडा ना काठी दरबारो पण बणुका हता. छताये मेंदरडाना गामडा लूंटी जुनागढनी हद मा दोडी जता सैयदो काठी दरबारोना हाथमाथी छटकी जता काठी दरबारोना हाथ हेठा पडता.
ऐक समये कंटोलना सैयदोनु त्रिस-चालीसनु पाळ घोडे चडीने मेंदरडाना गामडा धमरोण वा अणीयारानी सिममा निकळयु. मध्याहन तपेलो एटले मार्गे आवेल घेघुर वडलानी छाँयामा थाक उतारवा उतर्या. अने वडला निचे बे घडी आराम करवा बेठा. धोमधखता सुरजना तापमा वडलानी छाँया मीठी लागता केटलाके आडे पडखे लंबाव्यु. माथा उपर थी सूरजदेव आथमणी दिशामा थोडा नम्या ऐटले सैयद जुवानिया घोडाने साबदा करी आगळ वधवानी तैयारी करे छे. त्यारे वडलानी पाछळ खेतरमा वरजांग दयातरना बे दिकरा वीराभाई अने लाखाभाई हळने ढेफा पर पछाडता ढेफा भांगता सैयदोनी नजरे चडया.
सैयदोनी पाळना मुखी जुवाने मोढू फेरव्यू. आवा बणुका जुवानिया पाळमा राखवा जोग छे. मनोमन धारणा बाँधी ढेफा भांगता जुवानोनी पासे जई सलाम मालीकुम करीने धूळना ढेफा पर बेसता वीराभाईने उदेशीने टकोर करी
"जुवान, आम ढेफा भांग्ये दी नही सुधरे, जुवान छो उठो अने भणी जाव अमारी पाळमा, बे गामनी लूंटमाँ मालामाल थई जशो".
वीराभाईये सामे वळतो जवाब आपता कह्यु
" सैयद बापु तमे तो नेकीना मारग देखाडनारा, अने तमे उठीने नेकीना खून का करावो ? अमे हिन्दु दरबारो महेनत करीने हक्कनु मेळवीने खाई इ अमारो धरम छे. तमारा धरममा लूंटफाट हशे तो तमे लूंटफाट करो महेरबानी करीने मार्गे वणो अने अमने हक्कनो रोटलो रळवा दयो".
सैयद जुवानने जाकारो कडवो लाग्यो.चडसा चडसी करता वात वधी गई. पाळमुखी जुवानना मोढामाथी तुंकारा-हुंकारा निकळता गेरशब्दनी गाळ निकणी अने वीराभाईनु हळ उंचु थयु. सैयद जुवान जमैयो काढे ता तो वीराभाई नु हळ कपाळ पर प्रहार बनता सैयद जुवाननी खोपरी मा गाबडू पड्यु. मुखी सैयद जुवान खेतरनी धूळमा लोही रेलावतो पड्यो. सैयदोनी पाळना जुवानो धसी आव्या. वीरो अने लाखो हळने हाथमा ऊँचा करी साबदा बन्या. सैयद जुवानो आवतानी साथे ज बलरामना बणे हळ उछळया अने चारेक सैयदोना माथा फोडता खोपरीना कुरचा उडाडता चारेक सैयदोने ढाळी दिधा, अचानक पाछळ थी उपरा उपरी  जमैया ना घा पडता वीराभाई अने लाखाभाई बन्ने भाइयो ढळी पडया. भोंय पर पडेला महिया जुवानो पर जमैया ना घा जिंकी वेरनी आग बुजावी त्रिस पांत्रिस सैयदो धरती पर ढळी पड़ेला पांचेय सैयदोना शबने लोही निकळता हालते घोडा पर चडावी कंटोल ना मार्गे उपडी गया.
सांज ढळी छता वीरोभाई अने लाखोभाई घेर आव्या नथी. माँ ने चिंता थई. अने नाना दिकराने खेतरे खबर काढवा मोक्ल्यो. नानो भाई खेतरे आवीने जुए छे, पोताना बे भाइयो नी खेतरमा पडेली लाशो जोइने हैये ध्रासको पडे छे. मनोमन चितकार करता " अमारा कोई दुश्मन नथी तो आ काणा कामना करनार कोण हशे ? लाशनी पासे पडेला हळ पर लोही जोई धींगाणु थयु हशे " धारी चुपचाप घेर आवी माने वात करी. माँ ऐ चारेय भाइयोने चुपचाप जइ गाडामा बन्ने भाइयोनी लाशो घेर लाववानु कहेता गाडू जोडी चोफाळ लइने चारेय भाइयो खेतरे जैने बन्ने भाइयो नी लाशो गाडामा सुवाडी चोफाळ ढांकीने घेर लाव्या.
माँ ऐ घरमा भारे हैये बन्ने दिकरानी भोंय पथारी करवा गायना छाण लिप्या अने गाडामाथी बेय भाईयो नी लाशोने घरमा लावी भोंय पथारी पर सुवाडी अंग पर पनीया ढांकी दिधा. माँ ऐ घी ना बे दिवाओ प्रगटावी शब ना माथा आगळ मुकी गाममाथी सगा  व्हालाने बोलावी जाण करी.
महिया मुखीऐ सौने जाण करी के लाखो अने वीरो धींगाणा मा वीरगति पाम्या छे.ऐनी पाछळ कोइये रोककळ कराय नही. कोई रोककळ करसो तो स्वर्गपुरी दरवाजा बंध थइ जशे. राजपूत क्षत्रियो तो धींगाणा खेलता ज वीरगति नी वाट पकडे छे, वीर क्षत्रियो खाटले पडीने प्राण छोडता नथी. रात भर सौऐ जागी राम नाम ना जाप कर्या. सवार पड्यु ऐटले बन्ने भाइयोना शबनी ननामीओ तैयार करीने श्मशान गृहे जइ अग्नि संस्कार करता चारेय भाइयोये हाथमा पाणी लइ प्रतीज्ञा लीधी के महिया क्यारेय वेर नथी भूलता, अमे तारा मारतलोने मारीने ज जंपशु कही चिता पर पोढायेला भाइयोना शबो पासे पाणी आप्यु.
अणीयारा गाममा घेरा शोकनु मोजू फरी वण्यु. गामना खेडूतो खेतरे थी घेर आवता गइ काले सांजना लोहीयाळ सैयदोने घोडा पर भागी जता जोयेला हता. अने गामना बे महिया जुवानोने अग्नि संस्कार करवा   स्मशाने लइ जता जोई खेडूतो डाघुओ बनी स्मशाने ननामी साथे सौ डाघुओ साथै जइने महिया मुखीे दरबार ने लोही वाणा कपडे भागता सैयदोनी जाण करी.
वरजांग बापु दयातर नी डेली ऐ शोक नु मोजू फरी वळता सगा स्नेहीओ ने मेला पत्रो लखाया. गामना अने बहार गाम ना सगा स्नेहीओ वीराभाई अने लाखाभाईना अवसानना समाचार मळता अणीयारा आवता. महिया मुखी दरबारे गामजांपे माणसो रोकी खरखरो करवा आवता लोकोने लोकी करवानी मनाई छे कही सौने आश्वासन आपता. बन्ने भाइयोनी उतरक्रिया ना कारज करी सोळमा दिवसे सुतक उतारी चारेय भाइयोऐ माता पासे जइ भाइयोना मारतलनी पाकी माहिती मेळववा जवानी रजा मांगी आशीर्वाद मांग्या. माँ ऐ चारेय दिकराने शिखामण आपी आशीर्वाद आप्या के , भाईना मारतलने जाणवा जाव तो महिया खमीरने खखडावशो मा मारातल ने जाणी पाछा आवजो.
चारेय भाइयो माँ ना आशीर्वाद लइ सौप्रथम महिया मुखी दरबार पासे जइ मारतल नी शोध करवा जवानी रजा मांगता, मुखीऐ पोताने मणेल हकीकत जणावी चारेय भाइयोने समजाव्या के उछाछणा थशो नही. हिन्दुओमा जेम साधू ब्राम्हण छे तेम मुसलमानो मा सैयदो छे. पाकी बातमी लइने पाछा आवो ऐटले अंहिथी महियाओ नु जूथ तेना चुंकवणा चुकववा निकळी पडशे.
वरजांग बापु दयातरना चारेय दिकरा पोताना भाइयोना मारतलो ने खोळवा प्रथम मेंदरडा जइ तपास करता कुतीयाणा पंथकना कंटोल गामना सैयदो होवाना नाम खुल्या. ऐटले मेंदरडाथी कुतीयाणा जइ तपास करता जाण थइ के थोडा दिवसो पहेला पांच सैयदोनी लाशो लइने कंटोल ना सैयदो नीकणेला अने तेमने गाम गयेल होवाना समाचार मल्या. कोई मोटु धींगाणु थयु हशे ने सैयदो मराणा हशे, वात जाणीने बे भाइयो कुतीयाणाथी मुसलमानना वेश पहेरीने कंटोल गाममा गया.
कंटोल गाम खोबा जेवडू नानु अने मुख्य वस्ती सैयदोनी हती. मुसलमानी राज्ये सैयदोने खेती करवा केटलीक जमीनोनी खेरात करीने सैयदोने अंही वसावेला. गाममा प्रवेशता सलाम मालेकुम सलाम करता सामेथी अवाज जीलता बन्ने भाइयो गामनी वच्चे पीरना तकीये आवी बेठा. थोडीवारे नवा आवेला मुसलमानोनी पूछपरछ करवा सैयदो आवीने पूछवा लाग्या
क्यु गाम ? शुं नीकळवानु थयु ?
अमे जुनागढथी राणावाव गयेला. मारु नाम ताजुमियां छे आ मारो भाई फजलमियां हवे जुनागढ पाछा वळीये छिऐ. मारग मा सांभळयु के थोडादी पेला कंटोल ना पांच सैयद बेलीने कोइये मारी नाखता तेनी लाशोने जहन्नत नशीन करवा कंटोल लावेला, आपणा सैयदोनी उपर थी पाकखुदातला ऐ रहेम फेरवी लीधी छे. नहीतर सैयदो अल्लाहतलाना प्यारा उपर आवा जुलम न थाय. वातने वळी लेता महिया जुवाने पोतानो अफसोस व्यक्त करता कह्यु सैयद बेलीडानी हाण अमारे जुनागढ सरकार मा पोंकारवी छे. बीजा भाइये सौने चडावता हिंमत आपता वात नो ममरो दबाव्यो.
"इ तो अणीयारा ना महिया फाट्या छे, मार्गे जता विसामो खाधो ने बे महियाना जुवानो ढेफा भांगता हता त्या जरा वडचड थइ ने वात वधी गइ अमेय इ बेय ने ठाम मारीने वेर वसुल्यु छे"
एक सैयद जुवाने पोरसाता पोतानी बहादुरी बतावता वातने खुल्ली करी.
बस, पाका मारतलोना सगड मळी गया." इ माथाभारे महियाओने पाठ भणाववा अमे जुनागढ सरकार मा रजुआत करी तेना वंशने जुनागढ राजमाथी हद पार करावशु अमे सैयद बच्चा छीये " कही बन्ने भाई उठता सैयदोऐ रोकाइ जवानी घणी आरजु करी. "अमारे सांजे के राते घेर पंहोची जवु जोइये काले सवारे दरबार मा जवानु छे" कहीने सलाम मालेकुम करी बन्ने भाइयो कुतीयाणा ना पंथे वळया.
कुतीयाणा आवी टिंबण करी मारते घोडे राते अणीयारा पंहोची घेर जइने माँ ने मारतल सैयदो ना समाचार आपी, वाणु ( रात्री भोजन ) करी सुता. बीजा दिवसे सवारे तलवारो अने जमैया म्यानमाथी काढी साफ कर्या. अने म्यान साफ करी तेल लगाडी कपडेथी घसीने चमकदार बनावी तलवारो म्यान करी. बपोर ना भोजन वहेलासर करी लइ माँ ने पगे लागी सैयदोने भाइयोना चुंकवणा करी बदलो वाळवा रजा मांगता आशीर्वाद मांग्या.
जनेतानु ह्रदय उछळीने पुत्रो पर ओवरणा लेता कह्यु " माँ नागबाई तमारा रखवाणा करे" कही आशीर्वाद आपता कह्यु के " मुखीनु पाळ भेगु लइ जाव तो सारु" दिकराओ माँ ना वेण सांभळी समसमी उठ्या " माँ सिंह ना टोणा न होय भाईनी चेह सामे अग्निदेव अने सूरज माराजनी साक्षीऐ प्रतिज्ञा अमे लीधी छे मुखीऐ नथी लीधी तमने तमारा दिकराओ उपर भरोसो नथी ? अमे तारा ज धावण धावीने मरद बन्या छीये" माँ ने समजाववा चारे दिकराओऐ जनेताने विश्वासमा लेता कह्यु. "
दिकराओ, माँ नागबाई अने गुरु बालकस्वामी तमारे भेणे मानजो " कही माँ ऐ फरी आशीर्वाद आपी विदाय आपी.
" जय नागबाई माँ, जय गुरु बालकस्वामी " कहेता चारेय भाइयो ऐ घोडा पलाणता ऐडी मारी पवन वेगी घोडा मार्ग कापता कुतीयाणा आव्या. गामनी बहार घोडा बाँधी वाघेश्वरी माताने मंदीरे दर्शन करी आशीष मांगी, घेरथी साथे लावेल भाताना डबरा उघाड़ी गोळ पापडी अने ढेबरा काढी वाणु ( रात्री भोजन ) करीने तैयार थया. महिया दयातर जुवानो माथी बे जुवानो कंटोल गाममा जइ सैयदोना मकानो अने नानी शेरीओथी परिचित थयेला होवाथी सैयदोने शोधवानी जरुर नहोती ऐटले घोडा पलाणी धीमी चाले कंटोलना मार्गे आगळ वध्या.
अर्धरात्रीऐ हबसीना काणामुख जेवा अंधाराना ओणामा आकाशमाथी तारोलीया टमटमता आछा तेज रेलावे छे. त्यारे कंटोल गामना जांपानी काँटाळी वाड खेसवी चारेय महिया जुवानो गाममा प्रवेशी सैयदोना घर खखडावे छे. घरना बारणा उघडतानी साथे ज उंबरामा तलवारना जांटके गरदन उडावता घरमा प्रवेशी मरद सैयदोना पेटमा तलवार फणचो खोंसी निष्प्राण बनावता एक पछी एक घर उघडावी सैयदोने ठाम मारता साँठ जेटला मरद सैयदोना ढीम ढाळता गामनी मध्यमा पीरना तकीये आवी चिठ्ठी लखी के, तमारा पीर व्हाला होय तो जहन्नत ना कफन ओढी तमारा पीरनो ढोलीयो अणीयारा गाम आवी लइ जाजो. आम पीरना तकीयामा चिठ्ठी मुकी पीरनो ढोलीयो उपाडी चारेय महिया जुवानो अणीयारा आव्या.
पीरना ढोलीयाने अघोरी बापुनी जग्यामा राखी घेर आवी माँ ने बधी हकीकतथी वाकेफ करता साँठ सैयदोना ढीम ढाळीने पीरनो ढोलीयो उपाडी अणीयारा लावी अघोरी बापुनी जग्यामा राखेल होवाना समाचार आप्या. माँ ने पोताना वीरसपूतोनी वीरता सांभळी ह्रदय उभराइ गयु. छताय माँ ऐ पुछ्यु बैरा छोकराने मार्या छे ? जवाब ना आव्यो. माताने ह्रदयमा आनंदनो अतीरेक चड्यो. अने ह्रदय बेसी गयु. श्वासनी धमणो बंध थता प्राणपंखेरू परवारी गयु.
एक तरफ साहस अने विजय तो सामे माताना अणधार्या अवसाननो आघात चारेय जुवानो दीगमुढ बनी गया. कोई कोईनी साथे वात करतु नथी.आँखमाथी अश्रुपातना आँशु वहावता माताना हैया पर ठालवे छे. गाममा दयातर जुवानो कोई ढोलीयो लावी अघोरीनी जग्या ऐ मुकी गया छे. ढोलीया पर लीली अतलस पाथरेली छे आ कुतुहल जोईने महिया मुखी वरजांग बापुनी डेलीऐ आव्या. दयातर जुवानोने रडता जोई घरमा प्रवेश करता मातानु अवसान जोई मुखी पण कुठित थया. तुरत ज आजुबाजु नी महियाणीओ भेगी थाय छे, माताने भोंय पथारी लइ ननामी तैयार करी तेनी अंतिमक्रिया करे छे अने मातानो शोक पाळी उत्तर क्रिया करी गाम जमाडे छे.
गाममा लोक वायका फेलाय छे के सैयदोना पीरे परचो दीधो ने घरमा  हांण थइ पीरनो ढोलीयो पाछो मोकलीये. दयातर जुवानो लोक वायकाने खोटा व्हेम गणे छे. ढोलीयो अमे लाव्या छीये अने कहेता आव्या छीये के अणीयारा आवी ढोलीयो उपाडी जाय.
अणधार्या एक सामटा साँठ सैयदोना मरण थता कंटोल गाम शोक मा डूबी गयु. कब्रस्तानमा लाखा अने वीराने हाथे मृत्यु पामेला पांच सैयदोनी कबरो साथे बीजी साँठ कबरो खोदीने अर्धरात्रीमा अवसान सैयदोने जहन्नत नशीन करे छे. कंटोल जेवा नाना गाममा एक साथे साँठ सैयदोना महियाओने हाथे थयेला खूनना इ बनाव थी जुनागढ राज्य छंछेडाई पडे छे. पोलीस तपासमा महिया दयातर लाखा अने वीराना सैयदोऐ करेला खूननो बदलो तेना भाइयो ऐ कंटोलना साँठ सैयदोने खत्म करीने लिधेल होवानी वात खुलता जुनागढथी हथीयार बंध गिस्त अणीयारा मा उतरी पडी पण वरजांग बापुनी डेली सुमसाम बंध हालतमा मुकी चारेय दयातर जुवानो सेलणानी अंधारी गीरमा उतरी गया ना समाचारथी गिस्त हाथ खंखेरी जुनागढ पाछी फरी.